Dag 25 - 5 november 2018

DAG 25
Om 9 uur stappen we in de auto om boodschappen te gaan doen in Hoedspruit. Ik heb een tas met vuil wasgoed bij me. Vorige week heeft een struik met grote dorens mijn been gegrepen en voor een winkelhaak(je) in mijn broekspijp gezorgd. Terwijl de anderen hun boodschappen gaan doen, ga ik eerst naar de wasserij. Voordat de mevrouw het wasgoed gaat wegen laat ik de broekspijp met de bloedvlekken en de winkelhaak zien en vraag of ze dat schoon kan krijgen en eventueel ook netjes kan repareren. En of het overhemd weer gestreken kan worden. Net als de vorige keren knikt de mevrouw weer vriendelijk. Ik krijg een nieuw inlever-bewijsje en ik betaal weer vooruit. Het schone wasgoed wordt in een plastic zak aan mij overhandigd. Het ziet er weer keurig uit en ruikt lekker fris. Dan loop ik naar de kapper. Vorige week kon ik die niet vinden, maar inmiddels weet ik waar hij verstopt zit. Als ik binnenstap zijn er geen andere klanten, dus ben ik gelijk aan de beurt. Ik vraag of hij met een tondeuse mijn hoofd kaal wil scheren. De kapper is weinig spraakzaam maar doet netjes wat ik heb gevraagd. Na nog geen tien minuten sta ik alweer buiten. Heel toevallig net voor een koffietent met een goede koffiemachine en dus goede cappuccino. Daar heb ik inderdaad wel weer eens trek in.
Het valt me bij nader inzien wel op dat, op een enkele uitzondering na, het personeel in alle winkels (en ook in de koffietent) donkergekleurd en de klanten blank zijn. Ook opvallend is dat bijna alle blanke vrouwen hier kampen met een flink overgewicht. Ze lopen volgens mij ook nooit verder dan heen en weer naar de auto. Na twee koppen koffie loop ik terug naar de parkeerplaats. Daar zijn de kampboodschappen inmiddels gedaan en achterin de auto geladen. We rijden terug naar het kamp, laden de boodschappen uit en ruimen ze op in de keuken. En dan is het alweer lunchtijd. In de erop volgende middag berg ik het schone wasgoed in mijn tas en poets mijn schoenen. En dan ga ik lekker zitten lezen in de zon, totdat het avondeten roept. Net als gisteren zakt iedereen daarna een beetje in. Maar net als de eersten naar hun huisje zijn vertrokken komt over de radio het bericht dat er weer leeuwen in de buurt zijn gesignaleerd. Dus iedereen weer met de grote lantaarns naar de auto. Inderdaad hoeven we niet ver te rijden om drie grote mannetjesleeuwen te zien. Ze kuieren rustig achter elkaar en trekken zich niets van ons aan. We gaan nog op zoek naar de vrouwtjes en pubs, maar die vinden we niet. Daarna dus weer terug naar het kamp en terug op weg naar bed.